صدای قلبهای من و تو

ای دست ما در دست تو

ما از الست سر مست تو

ای نور نور ای نور جان

ای آتش و ای شور جان

ای شمس حق ای آفتاب

تو بر شبم چون ماهتاب

ای که مکانت هر مکان

ذکرت بود بر هر زبان

ای که زمین و زندگی

مشغول به کار بندگی

هم فرش ما در فرش تو

هم عرش ما در عرش تو

هم لطف او شادی ما

هم عشق او نادی ما

در آتشش پروانه شو

در عشق او دیوانه شو

بی خانه و کاشانه شو

گر قصه ای افسانه شو

چون تو شوی همچو خلیل

آتش شود بهرت قلیل

چون آتشش سوزنده شو

چون مرغ حق گوینده شو

ای چشم تو ما را نظر

مستم ز تو شب تا سحر

گه شاد تو گه غم خورم

چون آبی و نم نم خورم

ای روشنی بخش جهان

هم مقصدی هم ساروان

چون عارفان بی نشان

ما را به سوی خود کشان

تو پاکی و ما در گناه

ما خاکی و تو سر پناه

مسلم بگفتا از دلش

از سوز جان از مشکلش

شعر از مسلم صفائیانی

http://www.simorgh-del.blogfa.com

http://www.aparat.com/v/thvML

باز آی به خود بازآی به من
با ناز و پرواز آی به من
گر نیک بینی اندرون
وا می نهی کل برون
این من تو ام آن تو منی
بگذار تو آن ما و منی
هر چه به جز من واگذار
آن ما بقی با من گذار
من را تماشا کی کنی ؟
این من تو ام حاشا کنی؟
با نفس خود بس جنگ ها
خوب است ندارد ننگ ها
وقتی که از جنگم رهی
دستت به هنگم می دهی
بر میکشی یک دم نَفَس
پر میکشم من از قَفَس
این نَفس تو باشد قَفَس
کی در قَفَس باشد نَفَس؟
شعر از مسلم صفائیانی

رفتی و خاطرت این عمر مرا ویران کرد
زخمه ای بر دل و جانم بزد و حیران کرد
هر چه خواهم که نیاید بر دکانش دل
نعره هایی زد و او بر دل ما شیران کرد
کوه و کاه و کمرش سرو و صحرا و سمن
سهم ما را چه شده که غم هجران کرد
مرد راهت بشود این دل ما گوهر جان
تا که جان در بدن است این دل ما ایمان کرد
شعر از مسلم صفائیانیی

ای دست ما در دست تو
ما از الست سر مست تو
ای نور نور ای نور جان
ای آتش و ای شور جان
ای شمس حق ای آفتاب
تو بر شبم چون ماهتاب
ای که مکانت هر مکان
ذکرت بود بر هر زبان
ای که زمین و زندگی
مشغول به کار بندگی
هم فرش ما در فرش تو
هم عرش ما در عرش تو
هم لطف او شادی ما
هم عشق او نادی ما
در آتشش پروانه شو
در عشق او دیوانه شو
بی خانه و کاشانه شو
گر قصه ای افسانه شو
چون تو شوی همچو خلیل
آتش شود بهرت قلیل
چون آتشش سوزنده شو
چون مرغ حق گوینده شو
ای چشم تو ما را نظر
مستم ز تو شب تا سحر
گه شاد تو گه غم خورم
چون آبی و نم نم خورم
ای روشنی بخش جهان
هم مقصدی هم ساروان
چون عارفان بی نشان
ما را به سوی خود کشان
تو پاکی و ما در گناه
ما خاکی و تو سر پناه
مسلم بگفتا از دلش
از سوز جان از مشکلش
شعر از مسلم صفائیانی

http://www.simorgh-del.blogfa.com

عجبا دوست که عاشق شده ای

در میان گلها تو شقایق شده ای

عجب ای یاور و ای هم ره ما

تو ز ره آ که شدی باور ما

عجب این سبزه خوش رنگ و صفا

که ندارد به دلش جور و جفا

در ستیزم با دیو در تکاپو با خود

میگریزم از او در هیاهو با خود

به صدای مرغان به خروش رودان

به نوای حرمان و به کوش عرفان

به نفیر نی ها و به نالیدن دل

نگذار ای جان که بمانم در گل

من و این دل تنها در غمت حیرانیم

به من ار عشق دهی در رهت میمانیم

شعر از مسلم صفائیانی

جان را بگیرم دل را نوازد

دل را بگیرم جان را بسازد

دریا به دریا ره میرباید

صحرا به صحرا ره مینماید

کاشانه باشی ویرانه گردی

عاشق که باشی دیوانه گردی

شمع جهان او ما مست نورش

پروانه باشیم هست وجودش

شعر از مسلم صفائیانی

یا علی میلاد تو این جان ما را تازه کرد

راه و رسم عاشقی را در جهان آوازه کرد

ای که جانی جان ما را جان کنی از جان خود

جان نا آرام ما را کی کنی جانان خود

ای که در جان دیده سوزی آه دل از نای تو

نای ما از نای تو کی میزند آوای تو

در رسد روزی که بینی تو مرا ای وای من

یا رسد روزی که بیداری شود پروای من

یا که در یابم رهی از بوستان عاشقی

یا که آید قاصدی از دوستان عاشقی

سینه ای دارم در آن یک گوهر بی کینه ای

نام تو در جان ما چون دم بود در سینه ای

شعر از مسلم صفائیانی

وقت فراق است و دلم تاب ندارد ساقی
شب دراز است و تنم خواب ندارد ساقی
آشفته شدم حال و هوایم چه غریب است
بر ما بنماید ره وصل لطف حبیب است
آمدم مثل نسیم مثل آهی می روم
آمدم تا آب شوم مثل ماهی میروم
آه سردی میکنم تا که ساقی می، دهد
پیک و جامی سر کشم تا که باقی را دهد
شعر از مسلم صفائیانی