وفا

بوی مشک ختن از باد صبا می آید

                                              این چه بادی است کزو بوی شما می آید

می دهد مژده به یعقوب حزین از یوسف

                                              یا نویدی ز سلیمان به صبا می آید

نکهت مشک ختن می دمد از جیب نسیم

                                              کاروانی مگر از ملک ختا می آید

عشق جانسوز تو پیوسته مرا می پرسد

                                              پادشاهی است که یادش ز گدا می آید

بر ندارم دل از آن تا نرود جان زتنم

                                               گوش کن کز سخنم بوی وفا می آید

بس که از اشک منت پای فرورفته به گل

                                                 مردم چشم مرا از تو حیا می آید

پیش تیر غمش ای دل سپر از سینه مساز

                                                 دیده بربند که پیکان زهوا می آید

حافظ از باده مپرهیز که گل باز به باغ

                                             از پی عیش به صد برگ و نوا می آید