دیوانگی

دیوانه بودن سخت ، سخت است...!

من این را از نگاه های نیمه هرزه پسرکان و تعجب ِ دخترکان ِ چتر به دستی فهمیدم که زیر ِ باران رفتن را نمی دانند.. 

هر تابی که می خورم ...

هر اوجی که می گیرم ...

یک قــــدم به خدا نزدیکتر می شوم...

و چه لذتی دارد شمردن دانه دانه قطراتی که می نشینند روی صورتم...! 

چه لذتی دارد چشم دوختن به پله های پل ِ عابر و انتظار ِ کسی که حتی آمدنش مهم نیست...!

چه لذتی دارد پاییز...!

چه نعمتی ست آبان...!

چه دیوانه ام این باران را...!

عاشقم به گمانم...! 

روز های نارنجی را زندگی می کنم...!

و من چه مجنونم برگ های نارنجی چنار پیر را...!

دل تنگی اگر دست از سر ِ ما بر نمی دارد...

ما مهمان نوازی می کنیم او را...

دو سه روزی بیشتر تا گرمترین آغوش هایِ همیشه باز ِ دنیا راه نمانده...

به امن ترین جای بودن...

به لبخند های اناری...

به بوی خوب ِ بهشت ِ روی زمین...

من چه مستم امشب...!

چه مغمومانه شادم...

چه انتظار خوبیست...

عاشقم این انتظار را... آن دیدار را